Radioamateurisme wat en hoe
Heb je er al eens bij stilgestaan hoe vaak je gebruik maakt van draadloze communicatie? De afstandsbediening van je TV, ’n WhatsApp voor je vrienden via je smartphone, … of de hits meezingen met je favoriet radiostation, gezellig vanuit je luie zetel op het web surfen met je tablet of probleemloos op je bestemming raken met behulp van de navigatie in je auto.
Allemaal mogelijk dankzij communicatie via radiogolven.
Zendamateurs experimenteren met communicatie via radiogolven. Het is een hobby die experimenteren, communiceren en wetenschap verbindt. Dat alles via de ether.
Radioamateurisme kent talloze aspecten voor de enthousiaste beoefenaar. Hoewel radioamateurs om verschillende redenen betrokken raken, hebben ze allemaal een basiskennis van radiotechnologie en bedieningsprincipes gemeen en moeten ze een examen afleggen voor een machtiging om te werken op radiofrequenties die bekend staan als de “amateurbanden”. Deze banden zijn radiofrequenties die internationaal zijn toegewezen aan radioamateurs.
Hobbyisten maken radiocontact met collega zendamateurs; allemaal zonder internet of mobiele telefoons. Het is leuk, sociaal, leerzaam en kan een reddingslijn zijn in tijden van nood.
Iedereen met een oprechte interesse kan deel uitmaken van deze prachtige hobby.
Wat doen zendamateurs zoal?
Haast teveel op op te noemen:
- Praten met andere radioamateurs of ze nu om de hoek of aan ’t ander eind van de wereld wonen. Ze kunnen gebruik maken van heel wat delen van het radiospectrum die wereldwijd aan de radioamateurdienst zijn toegewezen.
- Deelnemen aan wedstrijden: sommigen slagen erin om tijdens één enkel weekend meer dan duizend verbindingen te maken. Anderen sporen een door collega’s verborgen zendertje op d.m.v. peilapparatuur.
- Radioamateurs kunnen zelfs gebruik maken van satellieten om verbindingen tot stand te brengen. Wist je trouwens dat de astronauten aan boord van het ISS af en toe ook ’n praatje met radioamateurs slaan?
- Bij calamiteiten, zoals de watersnood in Pepinster, staan zendamateurs in het kader van B-EARS (Belgian Emergency Radio Service) de hulpdiensten bij wanneer hun communicatie in het gedrang komt.
- Zelfbouw van toestellen en experimenteren met elektronica.
- …
Radioverbindingen kunnen zowel van thuis uit, onderweg op de fiets, auto, boot en zelfs vliegtuig tot stand worden gebracht. Sommigen beschikken over een hele kamer vol toestellen, anderen doen het met een klein draagbaar toestel.
Wereldwijd zijn er zo’n drie miljoen mensen geregeld bezig met hun radioliefhebberij. Zo is er dus altijd wel iemand om contact mee te maken.
Begin der tachtiger jaren van de vorige eeuw kende het CB-fenomeen erg veel bijval. Ook deze hobbyisten maken gebruik van radiogolven. In vergelijking met CB zijn de mogelijkheden waarover een radioamateur beschikt veel uitgebreider en schier eindeloos. Verwar CB dus in geen geval met radioamateurisme.
Radioamateurs komen uit alle geledingen van de maatschappij. Dokters, winkelbedienden, musici, astronauten, landbouwers, … kortom werkelijk iedereen.
De allerberoemdste zendamateur was ongetwijfeld de overleden koning Hoessein van Jordanië. Maar wist je bijvoorbeeld dat ook de bassist van de groep The Eagles een fervent radioamateur is?
Zendamateur worden vergt een beetje moeite. Je mag immers pas uitzenden nadat je een machtiging hebt behaald. Deze vergunningen worden verstrekt door het BIPT, de Belgische regulator voor de postdiensten en de telecommunicatie.
België kent drie niveaus van machtigingen: de basislicentie, de novice vergunning en de (volledige) HAREC-machtiging. Om zo’n vergunning te bekomen moet je slagen voor een examen. Maar laat je dit niet afschrikken: wie echt de moeite en tijd neemt om zich door de leerstof te werken heeft een zeer grote kans om te slagen. Wist je trouwens dat onze afdeling Mechelen vrijwel jaarlijks een opleiding inricht? Via het menu “activiteiten – opleidingen” kom je er meer over aan de weet.
Allicht slaag je erin om voor pakweg €200 ’n ordentelijk gebruikt toestel op de kop te tikken. Natuurlijk heb je wel wat apparatuur nodig: zenders, antennes, kabels, enz.
Wie z’n zinnen op ’n state of the art zendontvanger gekoppeld aan een vermogensversterker en grote richtantennes op ’n zendmast heeft gezet ziet zijn/haar budget natuurlijk aardig de hoogte ingaan.
Maar het is absoluut niet nodig om ’n fortuin te spenderen om aan het radioamateurisme plezier te beleven!
Ten dienste van de gemeenschap
Radioamateurisme kan ook erg nuttig zijn na een natuurramp wanneer de normale telecommunicatie uitvalt.
Vaak verzorgen zendamateurs de eerste levensnoodzakelijke communicatie naar de getroffen gebieden zodat er mensenlevens gered kunnen worden.
Ook in ons land zijn er radioamateurs die steeds klaar staan om ogenblikkelijk communicatie naar de overheid te verzorgen en dit onder de noemer B-EARS.
Naast je zendvergunning heb je contacten met andere liefhebbers nodig. Die kan je best vinden in een vereniging. Zo’n vereniging biedt je de kans knowhow en kennis op te doen of ze te delen met anderen.
De UBA is de enige nationale vereniging voor radioamateurs in ons land. Bovendien is de UBA de officiële Belgische vertegenwoordiger bij de IARU, de wereldwijze overkoepelende organisatie van zendamateurs. De IARU maakt op haar beurt deel uit van de ITU, de internationale telecomorganisatie onder de vleugels van de Verenigde Naties.
De UBA is “onderverdeeld” in meer dan 80 lokale afdelingen, waarvan MCL (Mechelen) de hobbyisten in Mechelen en (grote) omstreken groepeert.
